‘Zeg, wat hoorde ik: heeft iemand vandaag een jongen geschopt?’
Ik schep groente op en probeer mijn insinuerende vraag objectief te stellen. Iets wat jammerlijk mislukt want Charlie staat ineens rechtop in de kinderstoel en steekt haar vinger in de lucht.
‘Ikke’, zegt ze. Ze glimt trots.
Mijn vader, die aan het hoofd van de tafel zit, wendt zijn gezicht af. Hij probeert een besmuikte lach te onderdrukken.
‘Waarom eigenlijk?’ vraag ik mijn dochter.
‘Ik wilde er langs en hij stond in de weg. Ik zei: “Aan de kant Jack!” En dat deed hij niet.’ Punt.
Ze gaat zitten en stort zich op het eten.
Twee turven hoog, drie jaar oud. De blonde prinses is fierce.
Lees meer…

 
‘Schrijf je in bij Parship of ga eens op een blind date. Tinder schijnt ook leuk te zijn’, ze kijkt me bewust niet aan. De koffie vliegt bijna over tafel want ik schiet in de lach.
Daten? Ik moet er even niet aan denken.
We zitten in een koffiebar, we zijn op shopping spree voor onze meisjes die feestelijke kleding voor het kerstdiner op school nodig hebben. Mijn vriendin Anna is een type dat geen dag alleen kan zijn. Als haar huwelijk ooit eindigt zal ze óf haar echtgenoot ingeruild hebben óf meteen in de armen van de eerste de beste springen. Ze vindt het oprecht raar dat ik er bewust voor kies alleen te zijn.
‘Je hoeft toch niet meteen een relatie met zo’n vent? Doe het alleen voor de seks, ook goed.’ Lees meer…

Ik sta met blote peuterbeentjes op een treintrap, vrij hoog. Het is warm, ik heb een kort speelpakje aan. Jij strekt je armen uit: ‘Kom maar’. Ik antwoord: ‘Zelf doen’. Je trekt je armen in, ik neem een stap, dreig te vallen. Razendsnel vang je me op en ik beland zachtjes op het perron. Je streelt door mijn haar. Trots kijk je me aan. ‘Zelf doen’, lach je.

Het is mijn eerste herinnering aan jou en aan ons. Nu ik zelf een eigenzinnige peuter heb, is het beeld me extra dierbaar. Dit is hoe ik als moeder wil zijn: ruimte geven om te ontdekken, veiligheid bieden om klein te zijn. Lees meer…