Na ruim een jaar wil ik iets op papier hebben. Voor de kinderen. We zijn per slot van rekening als ouders uit elkaar gegaan. Dat we niet getrouwd zijn blijkt voor mijn ex een zegen.
Ik sta, zoals ze het zo leuk zeggen, juridisch in mijn hemd. Dat krijg je ervan als je je hart volgt. Soit.
Zuur maar ik heb mijn lesje geleerd. Het om tafel zitten heeft de onderlinge verhoudingen verscherpt. Twee partijen tegenover elkaar. Standje confrontatie, defensie. Alsof het oorlog is. Het is alles wat ik niet wil. Ik voel me bijna schuldig dat ik überhaupt iets vast laat leggen.
Want de meisjes, ze zijn slechts 4 en 7, die zijn de dupe. Lees meer…

 
Ik kijk in de spiegel. Vandaag komt de fotograaf en ik zie er allesbehalve fris of uitgeslapen uit. Ze nemen me maar zoals ik ben, denk ik. Het is mijn 41e levensjaar, jammer genoeg kan ik de ellende van afgelopen tijd niet met een watje reinigingsmelk van mijn hoofd smeren.
De meisjes, die hebben er zin in. ‘Mama, wil je een vlecht maken?’, de jongste is in haar nopjes. Toen we samen onder de douche stonden zeepte ze me met de kracht van een struise marktvrouw in, drie snelle harde streken en klaar is Charlie. Ze heeft ontzettende zin in alles, het enthousiasme vliegt uit haar lijf. Lees meer…