Als eindredacteur zet ik de puntjes op de i, waak ik over de tone of voice en controleer ik de definitieve vormgeving op schoonheidsfoutjes.
Corrigeren is mijn vak en ik neem het bloedserieus. Tot het moment dat ik trek heb of met voedsel te maken krijg. Want eten is mijn zwakte en het neemt mijn brein compleet over. Ik lees Slagroom Nederland terwijl het televisieprogramma toch echt Slag om Nederland heet. Ontdek op de ingezoomde foto in de wetenschapsbijlage een heerlijk cakebeslag in een drol en een jamsessie krijgt een andere betekenis. Het is vragen om problemen wanneer ik met een lege maag recepten redigeer. Het werk duurt eindeloos omdat ik meteen het recept MOET maken (hoe weet je anders dat er een fout in is geslopen?). Laatst vroeg een vriend van me: waarom schrijf of corrigeer je niet voor een foodmagazine zoals Delicious? Eten is toch ook jouw passie? Ja, dat laatste klopt en nee, die gedachtegang is fout. Eten en eindredactie samenvoegen is mijn worst case scenario. Laat me iets corrigeren dat me op z’n minst op scherp zet (beauty, gezondheid, buitenleven, gadgets) maar zeker niet ver – of afleidt. Pagina’s vol recepten en close-ups van gruwelijk lekkere desserts leiden me af, of ik nu hongerig ben of niet. Dus geen (vr)eetmagazines op mijn cv. Dat is maar goed ook. Want hun lezers zitten niet te wachten op een tijdschrift vol superlatieven, uitroeptekens en andere vraatzuchtige correcties.

Ineens ben je 37 en merk je dat je een oud wijf bent. Dat je het idioot vindt dat je bij het Kruidvat een treinkaartje kunt kopen. En woest wordt als je in een bankfiliaal geen contant geld kan opnemen als de pinautomaat niet werkt. ‘Het is verdomme toch een bank?’
Het is de moderne tijd en ik groei er duidelijk niet in op. Gelukkig zitten er nog wat generaties voor me, al breekt mijn hart als ik zie hoe mijn vader, die op zijn 75e met tegenzin gedwongen wordt te internetbankieren, met geen mogelijkheid meer in deze tijdsgeest komt.
Bij jongelui gaat zoiets vanzelf: de 10 maanden oude baby wil onze televisie en computer het liefst swipen en de oudste weet van iedereen in huis het beste hoe de Ipad werkt. Daar heb ik vrede mee, ik heb mijn moderne tijd wel gehad. Dat staat voor mij gelijk aan Madonna, Knight Rider en Speak&Spell. Nu luister ik liever naar radio 2 dan naar 538 en zie ik mijn dagelijkse wandeling met de hond als de enige vorm van sport waar ik mezelf de tijd voor geef. O ja, ik kijk nauwelijks televisie. Misschien ben ik daardoor niet helemaal bij de tijd maar ik ben wel mooi mijn leven aan het verrijken. En dat terwijl ik nog niet eens 40 ben. Tel uit je winst.