Ineens ben je 37 en merk je dat je een oud wijf bent. Dat je het idioot vindt dat je bij het Kruidvat een treinkaartje kunt kopen. En woest wordt als je in een bankfiliaal geen contant geld kan opnemen als de pinautomaat niet werkt. ‘Het is verdomme toch een bank?’
Het is de moderne tijd en ik groei er duidelijk niet in op. Gelukkig zitten er nog wat generaties voor me, al breekt mijn hart als ik zie hoe mijn vader, die op zijn 75e met tegenzin gedwongen wordt te internetbankieren, met geen mogelijkheid meer in deze tijdsgeest komt.
Bij jongelui gaat zoiets vanzelf: de 10 maanden oude baby wil onze televisie en computer het liefst swipen en de oudste weet van iedereen in huis het beste hoe de Ipad werkt. Daar heb ik vrede mee, ik heb mijn moderne tijd wel gehad. Dat staat voor mij gelijk aan Madonna, Knight Rider en Speak&Spell. Nu luister ik liever naar radio 2 dan naar 538 en zie ik mijn dagelijkse wandeling met de hond als de enige vorm van sport waar ik mezelf de tijd voor geef. O ja, ik kijk nauwelijks televisie. Misschien ben ik daardoor niet helemaal bij de tijd maar ik ben wel mooi mijn leven aan het verrijken. En dat terwijl ik nog niet eens 40 ben. Tel uit je winst.