14 jul
2019
-
Sinds Charlie een penseel kan vasthouden schildert ze alsof haar leven ervan afhangt. De streken vliegen in een moordend tempo over het papier waarop het ene na het andere surrealistische landschap ontstaat. In groep 1 was de meester vol lof over de storm aan creativiteit die door het klaslokaal ging. Het jaar daarna veranderde het enthousiasme van mijn dochter. “Ik snap één ding niet, mama. Ik heb maar een voldoende voor tekenen”, zei ze sip toen ze in groep 2 met het rapport thuiskwam.
De dagen erna zag ik de weerslag van het oordeel. Voor het eerst sinds de kinderen naar school gaan, besloot ik verhaal te gaan halen. Ik meende al te weten wat er loos was: deze nieuwe juf, die overigens heilig is voor Charlie, is niet creatief. Een aanname, maar toch. Lees meer…
