Eef, het nieuwe meisje van ponyrijles, wil met Puck spelen. ‘Het kan bij ons. Mijn ouders zijn uit elkaar maar die hebben geen ruzie of zo,’ hoor ik mijn dochter zeggen. Ik sta ernaast en laat ’t lekker gebeuren. Ik vind het fijn dat Puck zo nonchalant klinkt. Mijn ex en ik vechten namelijk al weken tegen het harde plaatje dat zij van scheiden heeft. In onze directe omgeving zijn louter slechte voorbeelden. Kinderen die vader wekenlang moeten missen, een verjaardag dubbel vieren omdat ouders elkaar niet meer verdragen; dat soort ellende. Lees meer…

Als de liefde voorbij is en je tegen beter weten in bij elkaar blijft, zijn de kinderen daar uiteindelijk de dupe van. Wanneer je uit elkaar gaat omdat het aan een dood paard trekken je gezin langzaam kapot maakt, zijn ze ook de dupe. De wereld van mijn meisjes staat sinds twee maanden op z’n kop. Leg maar eens uit aan een 3-jarige dat mama en papa niet meer bij elkaar willen wonen. Zo’n Gesprek is hartverscheurend en tegelijkertijd lullig omdat het probleem en de bijbehorende gevolgen niet meteen tot haar doordringen. Toch hebben mijn ex en ik gepoogd het zo goed mogelijk te doen. Het devies is: beginnen en eindigen met dat je van ze houdt en ze blijven verzekeren dat ze altijd een papa én een mama hebben. Als je het antwoord niet weet, zeg dat dan eerlijk. Huilen mag, zolang de kinderen maar zien dat je met je eigen verdriet om kunt gaan. Emoties mogen er zijn. Klinkt redelijk zo op papier. De werkelijkheid is anders. Lees meer…