‘Ze wordt wel dik.’
Ik had zo mijn twijfels over haar gewichtstoename maar Harry wist precies waar het uitdijen aan lag: te veel eten.
‘Je had nooit met dat natvoer moeten beginnen.’
Siberische poes Mila lag overdag op het kleed midden tussen de spelende peuters te slapen en was nauwelijks wakker te krijgen. Ik vreesde dat ze zwanger was, aan haar allereerste krolsheid was niemand in huis ontkomen, ze bood zich zelfs aan de hond aan. Vlak voordat ik op een maandagmorgen richting dierenarts ging wist Harry me op mijn hart te drukken dat als Mila zwanger bleek ‘ze dat niet lang kan zijn dus maak maar een afspraak voor de sterilisatie, kunnen ze de boel meteen schoonmaken.’
Typische mannenoplossing, maar dat terzijde.
‘Hoelang kan ze zwanger zijn?’ vroeg de arts terwijl hij het echoapparaat erbij haalde.
‘Maximaal een week of vier schat ik zo’, terugdenkend aan die enorme kater die dagenlang rond het huis op vrijerspad was. Een zwarte, wilde kat van de melkveehouderij uit de buurt.
‘Ik zie al een hartje, en nog een. Tja, hoeveel het er zijn, is moeilijk te zeggen. Maar ze zijn redelijk groot. Die zijn ruim 8 weken.’
‘Oh’, zei ik verbaasd. Geen idee, op het gebied van fokken ben ik een leek.
‘Hoelang draagt een poes eigenlijk?’
‘Ach, zo’n 65 dagen.’
Hij zag dat ik een beetje bleef hangen, hoofdrekenen kan ik wel, het duurt alleen langer dan gebruikelijk of wenselijk is.
‘Dat zijn 9 weken,’ zuchtte hij.
Niks schoonmaken of weghalen. Binnen nu en een week hadden we dus een nestje! Volgens de dierenarts hoefden we geen werpkist o.i.d te fabriceren: ‘Katten kiezen hun eigen bevallingsbed’.
Die zin bleef door mijn hoofd spelen. Daarom hield ik haar de afgelopen dagen nauwlettend in de gaten. Soms sneakte ze naar buiten en probeerde ze in de box met tuinstoelkussens te klimmen. Of vond ik haar onrustig draaiend in een van de kinderbedden. Uiteindelijk werd het de linnenkast in onze slaapkamer. De kast waarvan de deur op een kier stond toen ik s’ avonds snel een bed moest opmaken voor vrienden die bleven slapen. Rond middernacht vonden we de poes in de kast en het eerste kitten was toen al geboren. Mila is de hele nacht bezig geweest om er nog drie uit te persen. Af en toe keek Harry met de zaklantaarn ‘hoe het spul erbij ligt’. We hebben dus vier kittens om weg te geven. Twee lijken op hun moeder: typisch Siberisch en grijs. De andere twee zijn groot en zwart. Van de melkboer.