‘Kun je naar mijn website-teksten kijken?’
‘Ik stuur je mijn nieuwsbrief even toe, wil jij de taalfouten eruit halen? Jij hebt er verstand van.’
Bijna dagelijks krijg ik zo’n vraag of verzoek en ik zeg altijd ja. Soms omdat ik me verplicht voel, soms omdat het mijn expertise onderstreept. Maar vanaf vandaag doe ik het niet meer gratis.
Ja, ik heb er inderdaad verstand van. Corrigeren en schrijven is echter geen kleine liefhebberij. Dit is mijn werk, ik verdien er mijn brood mee. Telkens als ik weer een zogenaamd klein minuutje spendeer aan de foute zinsbouw van een verre vriend of familielid, vraag ik me af of een automonteur ook zo benaderd wordt. ‘Zeg kun jij naar mijn uitlaat kijken? Hij maakt zo’n lawaai. Jij hebt er verstand van.’ En als de uitlaat gerepareerd is kijkt niemand raar op als je daarvoor moet betalen. Zelfs als er niets mis is kun je nog een rekening verwachten. Logisch?!
Gek dat het niet zo werkt als het om taal en tekst gaat. Men verwacht gratis advies. Maar ik ga er geld voor vragen. Nee zeggen is een stuk onaardiger en het levert mij helaas niks op. ‘Ja, maar het gaat je wel wat kosten’ is duidelijker. Het is een eerlijk antwoord. En een antwoord dat ik vaker ga geven want zaken zijn, nu ook voor mij, zaken.