De sinterklaasviering van het Dortherhoek-noaberschap is elk jaar ware cult. In een vervallen zuipschuur doen alle buurtkinderen zich tegoed aan ranja, speculaasbrokken en strooigoed. Vorig jaar kwam de sint in een koets aan, zat zijn baard los en viel Zwarte Piet in slaap in de kruiwagen. Afgelopen zaterdag fietste hij op een bakfiets met zijn knecht in het bakkie. Aan voorbereiding doet deze Sinterklaas niet en het sinterklaasjournaal kijkt hij al helemaal niet, want toen een van de kinderen bij binnenkomst aan hem vroeg of hij zijn geld al weer terug had * antwoordde de Sint in onvervalst Sallands: Huh? Nou, ik heb geld zat.’ En toen hij zijn boek niet kon vinden: ‘Piet, waar is toch dat boek waar alle ouders in hebben geschreven?’ Deze keer zaten er geen cadeaus in de jute zak maar lege statiegeldflessen. ‘O, dan denk ik dat ik de cadeaus bij de supermarkt heb laten liggen’. Alle kinderen doodstil. Prompt rijdt een van de buurtmoekes enthousiast een winkelwagen vol cadeaus de keet in. Wat een opluchting, toch nog presentjes!
Een slechter script voor een sinterklaasviering kan je niet bedenken. Maar juist die combinatie van de humorloze buurtsint met zijn flauwe grapjes over de ouders en de dolenthousiaste kinderen maakt het tot een geslaagde klucht. Al moet deze sint niet denken dat hij er elk jaar mee wegkomt. Mijn dochter, met haar 4 jaren inmiddels een echte kenner, zei op de terugweg naar huis: ‘Mam, dit was duidelijk een hulpsinterklaas maar gelukkig hebben de Pieten het wel goed geregeld.’
* dit jaar draait het sinterklaasjournaal vooral om geld: de Zwarte Pieten hebben per ongeluk geld ipv pepernoten gestrooid dus de goedheiligman is zijn geld kwijt.