Bij een regiomanager denk ik aan een bleke kantoorklerk die hele dagen in de auto zit. Je kent ze vast wel, Opel-rijders met hun sedan tot aan het dak gevuld met dozen. Ze hebben standaard verkooppraatjes, een suf grijs pak en een nietszeggend hoofd. Onze begeleider Bart, is allesbehalve dat. Het is een joviale zestiger met de levenslust van een tiener. Rijdt in een BMW. Hij draagt wel een grijs pak, maar met hippe schoenen.
Dankzij Bart weet ik binnen een uur alles over Günther, dé grote baas van de Duitse fabriek. Günther belichaamt de Gründlichkeit. Het is, als ik Bart moet geloven, een serieuze Herr die honderden miljoenen op de bank heeft staan maar gewoon in een bescheiden huis woont. Wil zijn zoon hem opvolgen? Prima, laat hem onderaan beginnen. Keihard werken, zoals hij dat vroeger ook deed. En o ja, kom NIET aan zijn familie. Ooit haalde een manager, die vanwege privéproblemen zich in een plaatselijke kroeg bezatte, het in zijn hoofd om Günthers familie te beschimpfen. De eerstvolgende werkdag stond’ ie om vijf over acht weer op de stoep. Zonder baan. Want misdragen en kwaadspreken, das macht man in Günther’s bedrijf einfach nicht.
We sluiten ons bezoek in Duitse stijl af: met een Schweinehaxe en heel veel bier, gevolgd door shotjes sterke drank in een foute discotheek. (Of het echt fout is weet ik niet, ik kom niet wekelijks in bars waar de hoeren op tafels dansen en de champagneflessen met briljanten versierd zijn). Bart draait dit dag- en nachtprogramma zo’n dertig keer per jaar af. En met die Höllander erbij mondt de avond vaak uit in een vulgaire zuippartij. Of dat wel eens problemen oplevert met gründliche Günther, vraag ik hem. Nee, in de problemen komt Bart nooit. Want het scheelt dat hij de klanten, die hij hier voor twee dagen begeleidt en rondleidt, inmiddels goed kent. Zo zat hij na het avondje stappen samen aan het ontbijt met zijn vaste klant, Jos. Die kreeg een berichtje binnen op zijn telefoon en vroeg of Bart het wilde voorlezen, hij kon het zelf niet goed zien.
“Ik ben mijn bril kwijt.”
“Waar heb je ‘m verloren?”
“Geen idee.” Bart las het bericht hardop voor, er zat nog een man of drie aan de ontbijttafel.
Liebe Jos, es war eine schöne Nacht.
Ich habe deine Brille.
X Sofia
Jos wist alleen nog dat hij midden in de nacht een vrouw naar haar hotel terug had gebracht.
“Ze was een beetje bang en durfde niet alleen met de taxi.”
Bart haalt samen met Jos de bril op in het hotel. In de lobby zit geen Sofia maar wel een oogverblindend mooie, chique dame.
“Hey, is dat d’r?” grapt Bart.
Nog voordat Jos reageert, zegt zij: “Gutemorgen Jos, hast du gut geschlafen?”
Een paar weken later geeft Jos een groot feest, hij is vijfentwintig jaar getrouwd met Emma. Ook Bart is van de partij. Jos pakt meteen zijn cadeau uit, een prachtige brillenkoker. Leeg.
Emma kijkt beide mannen lachend aan en vraagt: “Hoezo een lege brillenkoker?!!”
”Dat mag Jos uitleggen…” antwoord Bart.
Ik vind hem een verdomd goede (regio)manager.
