Het tepeltje voelen, mijn blog van 7 maart, heeft nogal wat stof doen opwaaien. De buurtbewoner is vorige week op de koffie geweest om zijn excuses aan te bieden. Dat was prettig aangezien zijn gedrag, vond ook hij, nogal ongepast was. Dus voor ons geldt nu: zand erover want iedereen kan een inschattingsfout maken. Alles is koek en ei. Bovendien: veulentje Isa is er, Sisi maakt het goed en heeft zelfs wat krachtvoer van onze noabers ontvangen, die allemaal even op kraamvisite kwamen nadat ze mijn verhaal hadden gelezen. Maar ineens werd de stadse paardencommune bruut wakker geschud door mijn tepel-blog en eventuele aantijgingen (waar overigens geen woord van gelogen of verzonnen was). Het Battemse hekje was van de dam. Het begon met een e-mail over hoe ik mijn noabers dien te behandelen (natuurlijk van iemand die geen noaber is), gevolgd door wat boze smsjes en wat andere haatmail. Vervelend? Welnee, heerlijk al die tamtam. Mijn blog is door al die heisa in tijden niet zo goed gelezen en de band met de echte noabers is alleen maar hechter geworden.
25 mrt
2013