‘Het is echt heel anders dan je gewend bent…’ De zin is vaker voorbij gekomen. Hij vindt het spannend dat ik volgende maand in zijn (familie)huis logeer. Het wordt verbouwd. Hij is ervan overtuigd dat ik veel ga missen.
‘Schatje, ik vind het prima om op de wc van je zus te zitten. Altijd beter dan plassen op straat.’ Een stomme grap, ik weet het. Maar ik wil hem geruststellen. Het werkt niet.
Dat ik op z’n Kaapverdiaans moet douchen (staand onder een jerrycan met koud water) geeft hem kopzorgen. Vergeet niet: we ontmoetten elkaar toen ik met de meisjes in Morabeza, het hotel met de meeste sterren van het dorp, zat. Hij noemt me vanaf dag één zijn queen. En een koningin verdient een special treatment.
‘Maaike, weet je zeker dat je in mijn huis wilt slapen?’
‘Ja natuurlijk. Hoezo?’
‘Nou gewoon, ik weet dat je graag een hete douche neemt, dat kan nu niet.’
‘Ja, hier heb ik dat nodig omdat het buiten koud en guur is. Een hete waterval is het enige dat me opwarmt. Maak je er niet druk om.’
‘Ik ben gewoon bang dat je het na een dag al gehad hebt.’ Zijn stem is klein.
‘Maar… wat maakt het uit, ik heb toch een föhn?’ Gelukkig, nu lacht hij wel.
Op een van de vorige tripjes was mijn koffer op Schiphol blijven steken. Vier dagen lang zat ik zonder spullen in gortdroog Afrika, waar zonnebrandmiddel schaars is (voor 80€ te koop bij een apotheek zo’n 20 kilometer verderop) en je een gat in de lucht springt als er een rolletje mascara in de supermarkt ligt. Ik accepteerde mijn lot, kocht een jurk bij een Senegalees op het strand. Verrassend genoeg stond die ordinaire, diepe V-hals me bijzonder goed. Het viel Carlos op dat ik er zo relaxt onder was. Er was maar één ding dat ik miste… Mijn professionele föhn, de Vidal Sassoon. Tot grote hilariteit van Carlos: ‘Mopper je nu weer over dat ding?’ Het principe als je haar maar goed zit ging er niet in.
Hij deed z’n best. Ik had dat ding NU nodig, wat hij er ook over zei.
‘Schatje het zit prima’ bijvoorbeeld toen ik een selfie wilde nemen, het haar in een dikke plak langs het oor hing en de oceaanwind het verval in één ruk afmaakte. Ik verwijderde 9 van de 10 foto’s. Hij streelde, (uit liefde en baldadigheid) mijn haar en zei: ‘Oh, my queen …’
Ik gaf geen krimp, ik ben nu eenmaal kritisch, en delete er nog eentje.
‘Hallo! Daar sta ik ook op. En ik zie er, net als jij trouwens, verdomd goed uit. By the way… isn’ t hair supposed to move?’
Carlos heeft alles behalve een slecht zelfbeeld. In de acht maanden dat ik hem ken is hij zo’n 9 kilo gegroeid. Hij is trots op die toename en vooral op z’n bolle buik. ‘It’s lovely, I never had one.’
Gisteravond belde hij op: ‘Ik heb een appartement voor ons geregeld. Geen lawaai en veel privacy.’
‘Oh, wat fijn’. Dat meende ik, toch had het van mij niet gehoeven.
‘Maar het maakt me weinig uit, als ik maar bij jou ben.’ Ik zei het zachtjes.
Koud douchen en poepen bij je schoonmoeder, who cares? Na twee maanden smachten leg je de lat voor dit soort dingen vanzelf een stuk lager.
‘Ik neem de spiegel uit mijn huis mee, kan jij lekker je haar doen.’
Wat lief dat’ie daar nu al aan denkt.
‘Maar..,’ zegt’ ie streng. ‘Beloof me een ding..’
‘Wat?’
‘Dat je de föhn deze keer in je handbagage stopt.’