‘WAT?’ riep ik, ‘HET VEULENTJE?’ Ik vloog uit mijn stoel en als een ma Tokkie rende ik in mijn joggingbroek en sloffen naar buiten, uiteraard gevolgd door de rest van de familie.
Daar stond ze, wankel op haar beentjes, vlak naast het koude geboortevlies en onder de warmtelamp in het stro. Trotse moedermerrie Sisi had wel wat natte sokken van de bevallingsstrijd maar liet meteen gewillig toe dat we haar kroost aaiden. Wat een wonder! Kraamhulp Puck heeft haar Isa genoemd, Isadora van de Hoogesteeg. We hebben het meteen gevierd: eerst met beschuit met muisjes en in de middag met een ouderwetse borrel voor de kraamvisite. Gisteren is Isa even buiten geweest en het is al een pittig ding: ze bokte meteen stoer richting Jaap, die te jaloers voor woorden is. Isa liep zelfs achter mij aan toen moederlief zich tegoed deed aan brokken. Nooit verwacht dat ik zo verliefd op een veulentje zou zijn!
Ps Nu er geen hanen en kippen meer zijn, is de veestapel nog te overzien. Natuurlijk houden we het veulen!